народ (имн.) - нема (гл.)

Никој друг од балканските народи немаше така спокојно да гледа на запустувањето на еден крај, каде што има негови сонародници.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
— Е, ех! Што трици изедоа тие Тренковци, Сарафовци, Гарвановци никогаш народот нема да им прости — длабоко се издиши Ѓорче и се замисли.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Одвреме-навреме полуорганизирана група на граѓани можеше да го притисне продавачот и да му каже в лице отприлика нешто вака: Дај бе од тоа робата под тезга, да ти ебам мајката, ги криеш а народот нема шо да јади!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Односите биле такви што за секого било јасно дека потоците крв на нашиот народ нема да трогнат никоја од големите сили никоја од нив нема да застане цврсто на негова страна.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Разочарувањето, пак, ќе биде големо од податокот дека народот нема гаќи на газот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
На филолошкото безумство умните луѓе одговараат со смеа и презир, а на политичкото шарлатанство ние одговараме со негодување и пцости: бугарскиот народ нема друго оружје.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
— Од еден абер дека се врткаат вадева Бабуна или старо Мариово друго не знаеме, но ќе разбереме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)