Народот почна да се разотидува, уплашен од нереди.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Но кога масата народ почна повторно да бара да го убијат и со своите дивјачки рикотници го надвика неговиот говор, тој замолкна, потиштен, уништен, тажен.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Ве донесе ли господ да се видиме живи здрави по победата? — иронично се провикнаа Пере Тошев и Петре Ацев, коишто заедно со Тренков, Коле Пешковчето, Шаќира, со целата своја чета се прибраа во Толевиот пашалук и се ставија со Толета, молејќи го да им осигура заклон и леб, бидејќи народот почна да ги отпадува од себе, а тие немаа морална сила да го повелаат како порано.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А обичните селани не сакаа да слушнат за некакви чети и војводи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Веќе се пуштија патиштата и народот почна да војва.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)