Низ целиот аеродром имаше натписи и го слушавме зборот АЛОХА.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Уште една штица - патоказ со истиот натпис и десетина чекори од тука две споени карпи.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
- Дедо, заборавивме да провериме дали возот го вози чичко Јастреб, прјателот на тато, којшто на рацете има исцртано разни натписи и фигури со мастило што не се брише до крајот на животот, - се туфкав.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
А јас не ја испуштав од погледот Јана. Следев како ја заобиколува мермерната плоча што ја нагрдуваше позлатен натпис и како си го штити лицето од поткршените багремови гранки што веројатно ќе му бидат единствената сенка на мртвиот поет во летните горештини.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
А кога ги избегна опасностите од гранките, неколкупати, како да бара цврсто парче земја, Јана потскокнуваше од облак на облак по своето високо небо.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)