Во мрак, безгласно, ко мафијаши, иако    дури ни стил немате, било каков ритуал на заедништво, бидејќи и самите, кркајќи    прасиња, си забивате ножеви меѓусебно, без апсолутно никаква идеја за некаков    поглобален концепт и напредок, гол егоизам во полн замав, ко во најрудиментарни    општествени структури.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)