Беше Света недела, беше рано изутрина, беше Божје изображение, ден кога во Потковицата се обискуваат првите плодови на летото, лубениците и грозјето и беше само два дена по разговорот со Дамческите, кога во гостинската одаја влегоа Руса и мајка ѝ.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Мирно е, тивко... Во одајата влезе истиот лекар.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Вратата се отвори и во одајата влезе забулена жена во чинтијани од сино кадифе, со срмен елек врз копринената блуза.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Тоа ветрот тром ги свитка вршките потем во одајава влезе.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Еве што се случи понатаму: кога во Бошка остана малку вера дека ќе се спаси од Лумана и покрај готовноста на Дика за атер негов да рече некој збор, во одајата влезе некој од момците и рече: - Чорбаџи, ефенди Луман доаѓа!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)