Се разбира, ни на крај памет не ми идеше самиот да си вообразувам такви нешта, мислам на глупоста што веќе ја истресов, дека сум бил божем веќе пораснат.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Немаме потреба од дебата. Ниту на крај памет не ни е да кажеме дека живееме во несовршено општество.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ни на крај памет не му падна да ја земе предвид можноста за нејзината невиност бидејќи воопшто немаше потреба од такво размислување.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Таа мисла ми ја вгнезди во умот мајка ми.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)