За времетраењето на судскиот процес Ф.И. продолжи да работи на нејзиното постојано работно место, а односот со работодавачот за време на процесот може да се опише како коректен и во рамките на деловните овластувања.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
После добивањето на конечната пресуда во нејзина полза таа потпишува вонсудска спогодба со која се регулира исплаќањето на парите од страна на работодавачот и тоа на две рати.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Ги зедов парите од банката, му дадов една сумичка на оној што ме следеше и, конечно, стигнав назад во хотелот да му платам на рецепционерот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Пораки, понуди за женидба, 50.000 толари, ѓубре, костени, запалка, стари влезници, пари од различни земји, телефонски картици, начнати чоколади, бонбони, фотографии, телефонски броеви, веќе франкирани писма, очигледно уфрлени од луѓе коишто ги помешале поштенските сандачиња со оние белите.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Мирчевица си ја поткасна долната уста кога ги собра парите од децата и золвичињата и ѝ стана јасно дека овие не се обични трговци на свињи, брави и овци, како што ја маслосуваше Мирче.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Всушност не беше којзнае колку интелигентна, но парите од татко си го сторија своето.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Министерот за куродрвење во тој момент дебатираше со опозицискиот широкуран дали треба да се кастрат трошоците во образованието додека гуската од Битола го тестираше новиот римејл купен со парите од патните трошкови.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
- Ти си ги украл парите од мајка му на Димка.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Сега јас се грижам за Густавите – ги посетувам во домовите во кои живеат со своите мајки, кога се болни ги водам на лекар, еднаш месечно им носам пари од наследството на татко им.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Продавачот, земајќи ги парите од мојата рака, ги протри од големиот прстен на малото прсте од левата рака и прошепоти нешто како магија.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Оној веќаваше, оној плачеше, поземајќи ги парите од Башмајсторот, оној дури и му баци рака на Башмајсторот, беше една голема, корава рака, испукана од делкање камен и од варта, сите мислеа дека не можеше да се стори ништо, ни една трошка, поинаку; сите тогаш мислеа дека е сега готово, дека по ова на оној ќе мора да му дојде умот, а Башмајсторот ја тргна својата голема рака, помолче, помолче, а после рече: „Чуј, сине.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Баба Маре парите од оваа сезона ќе ги вложи во патос и пенџериња и до година: „Како хотел ќе биде куќата.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Кога Александар по кратко натегање со својата срамежливост ѝ го побара заемот, Бојана рече дека мора да извади пари од банкомат.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Со заработените пари од барокот стигнува во Париз.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Побара пари од власта, го одбија; побара од разни институции и научни друштва, го одбија.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Постојано во главата ми се вртеше истата мисла: „Влегуваат на наша територија“, и заради тоа сѐ повеќе посакував да добијам пари од Холивуд и да направам еден филм кој “добро” изгледа, но ги носи нашите ставови.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Односите со поп Спиро од неговото Полчиште не беа баш толку добри, бидејќи тој секогаш кога служеше во манастирот бараше од дедот Сталета да му плати цела бела меџудија, а врз тоа парите од молитви, крштења, пеанини и друта свештени работи не ги оставаше попот на манастирскиот диск, ами си ги прибираше во својот џеб, та дури и литургиите што ги носеа селаните за нафора си ги клаваше во торбата и им ги носеше дома, на попадијата и дечињата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Затоа и му рече да не заима пари од вујка си Гура.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Имаше во таа негова запршка разни лути зачини: еден дебел камионџија што се заканува секому што ја оспорува историската вистинитост на неговата вера, еден ѓоа-научник што ги учи децата дека луѓето и диносаурусите се создадени во ист ден, една згодна девојка што смета дека Бог ги мрази педерите, еден пастор што намлатил дебели пари од продажба на своите молитви на ДВД, еден американски сенатор што верува во доаѓањето на Судниот ден кој ќе потепа пола човештво, еден протестантски проповедник што е убеден дека хомосексуалноста е болест, еден рабин што го толкува Холокаустот како заслужена небесна казна за неговиот народ, еден арапски музичар што се залага за верските права на муслиманите вклучително и правото на ликвидација на бласфемичарите, една мајка што ги убила своите деца затоа што Бог така ѝ наредил, еден оџа што попува дека света задача на неговата религија е истребување на неверниците, неколку мормони што веруваат дека луѓето со поинаква боја на кожата се грешни, разни исламски маченици што вршат самоубиствени акции, колони христијански фанатици што паѓаат во фанатичен транс, неколку Евреи што трескаат глава од ѕид, неколку претседателски кандидати што не веруваат во теоријата на еволуцијата...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Фрчат пари од сите страни Се прашувам можно ли е оваа држава да е толку поштена? Дури и наивна.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Хатиџе стана танчарка добра во Мала Речица се витка ко кобра во бар ја здогледа лик ко Мик Џегер со кече на глава и откачен трегер Хатиџе стројна трбушен вртеше задница в танга редовно тртеше од Шара до Ниџе, од Плетвар до Стража млатеше пари од еротска масажа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Извади пари од нејзиното ќесиче за да им даде мал бакшиш.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ги извади парите од крпата каде што ги имаше завиткано и му ги даде на Лумана, а тој бркна во шамијата, извади неколку лири и му ги подаде на деда Бошка: - На, за маката.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
— А парите од кондуктерите?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Згора на сѐ пиеше со позајмени пари од другар му кој беше лихвар.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тој ги запознал своите пријатели за добиените пари од Сарафов и од Гоце Делчев (Т.Органџиев тврди дека Орце примил 5.000 лева од Гоце Делчев) и за можностите веднаш да ја продолжат работата за минирање на филијалата на Отоманската банка во Солун.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
С Радев му дал полномошно на Сарафов и тој ги повлекол парите од Друштвото „Њујорк“.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)