пари (имн.) - не (чест.)

— Ајде; ајде да излезиме и да видиме дали е готово јагнето, та за парите не берете гајле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Франц се протегна и рече рамнодушно: - Истај се. Никакви пари не си ми дал.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Ела сега кај што те водам јас. Да видиш овде што вино има! Она горе пет пари не чинеше.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Парите не се како пљачка или грабеж.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Со истите пари не можеш ни со такси од Центар до Карпош да стигнеш.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Таа вака го објасни тоа: „ Кога водиш љубов, ти употребуваш енергија, а потоа се чувствуваш среќен и пет пари не даваш за ништо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
58 Ракопис пронајден во џебот Кога сега пишувам за тоа на другите може да им изгледа како рулет или хиподром, но пари не барав, туку во еден момент почнав да чувствувам, да одлучувам дека стаклото на прозорецот од метрото може да ми донесе одговор, средба со некаква среќа, токму тука каде што инаку сè се одвива во знакот на најфаталниот раскин, внатре во подземното време кое линијата од станица до станица го оцртува а со тоа и ограничува, неотповикливо под.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
За да биде работата посмешна, минувачите околу нас пет пари не даваат за ниската температура: шетаат развиени батки по тесни маички те разноразни разголени тети на ролерки, додека јас и мојата животна сопатничка го набљудуваме светот околу себе ѕиркајќи низ тесните процепи помеѓу нашите шалови и наметки, облечени како двајца Ескими сред сезона на парење на поларните мечки.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Наш човек ни оти украл, ни оти отепал... И ако отепал за пари не, никој Турчин — јанќесеџија!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
А и пари не носевме со себе за да свртиме едно кругче со автомобилчињата, па така немаше што да се размислува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Право кон езерцата! Таму беше потивко, ама имаше многу љубовни двојки по клупите и во тревата, се прегрнале, се гушкаат, се бакнуваат, а нам ни беше непријатно да им се моткаме наоколу и решивме да ги оставиме на мира.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
— Јас пари не земам, им велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пет пари не даваат дека ги гледаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Славата и парите не го променија овој мечешки обраснат во коса човек.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Арно ама Силјан парите не му ги земал, чунким сакал и тој да оди со него на Божи гроб.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ова ми е сѐ што имам од татко ми... И за никакви пари не го продавам.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Јас на пари не сум мераклија, туку на човекот да е убав, како што е Илија, и на љубовта која си ја имаме (пее): Парите се, парите се, Парите се отепувачка; Љубовта е, љубовта е, Љубовта е најмила!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Го нашла на средсело и пред сите луѓе беше му рекла: „Јас тебе ќе дадам градината, нивата сосе оревите, црниците, куќата сосе црниците, пари не сакам да ми платиш, бакшиш ти ги оставам, само ќе гледаш чешмата да не секне.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Во џебовите му нашле едно портмоне, во кое имало медалјон со слика на Богородица, еден автобуски билет за две возења и дваесет и четири илјади марки во готово, како и дупликат од признаницата што морал да ја потпише во лотаријата, и тие пари не можел да ги има повеќе од една минута, веројатно и помалку, зашто камионот го прегазил на само педесет метри од канцеларијата на продавачот на лозови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Татко ми, како извршител на тестаментот, доби задача да ги исплати сите долгови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еднаш му го направив плугот: му кладов плужпца, а пари не му зедов. 27
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И добро печалел, ама парите не му траеле, Скинати џебови носел, Едно кусо време кај него поработил и Јоше Свирачот, па тој кажуваше како ги трошел парите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)