пат (имн.) - бев (гл.)

Но првиот пат беше најубаво!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Пиво, млеко или кисела вода, не одбирам!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Патот беше искривен, колата беше исто така искривена, затоа што левите дрвени тркала беа на една погорна тесна патека, додека десните лежеа на долната патека.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Овој пат беше изгубен редоследот на настаните во куќата и затоа секој мораше да го плаќа тоа со сопствениот експлодиран немир.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сега сите патишта беа отворени.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Само знам дека овој пат бев подготвена да ги постројам сите доктори.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во очај и паника да направам нешто за да не искрвави до смрт со многу напор ја сместив таму каде што верував дека успеав да и обезбедам нега.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Иако вренеше снег, патот беше чист и така речиси во првите попладневни часови се најдовме во убавата Прага, расечена од бујната вода на познатата река во историјата на чешкиот народ - Влтава.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
— Ами некој ако не даде? Ако нема или неќе да даде? — му се испушти на Стојо Сукала кој за прв и последен пат беше селски човеказа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе му го доведеме на мудурот, шо знае нека му праве — му одговори Лесната и тропна на вратата за да му отвори стражарот. Му рече дека има работа кај мудурот и овој го одведе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Патот беше ист како кога доаѓаше.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Прв пат беше зграпчен од негативен и деструктивен нагон.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Стрмолокот од оваа страна над патот беше густо обраснат со букова шума.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога последен пат бев кај нив, се опив; ми понудија вино и јас испив доста.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Овааа реконструкција беше поставена на масивна дрвена рамка, со иста форма и димензии како и постаментот врз кој делото за прв пат беше изложено во јавноста на меѓународната изложба на модерна уметност во музејот на Бруклин во 1926 година.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Затоа, наместо него, на изложбата беше изложена потполно верна реконструкција што неодамна ја направи Улф Линде, поранешен директор на Музејот на модерната уметност во Стокхолм. (претходната реконструкција што тој ја направи во 1961 се оштети - како и оригиналот - при транспортот).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Патиштата беа полни со наши. Немаше песна, немаше пароли како порано.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Патот беше граден триесеттите години. Ангарија работеа селаните од околните села.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И по не цела недела пак ја фативме железничката линија и по неа тргнавме за Битола, но овој пат бевме поитри.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Патот беше долг и траеше цела ноќ. В зори нѐ растоварија покрај морето.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Возилото на брза помош заминуваше без сирена и ротационо светло, што можеше да значи само едно - дека за возачот патот беше завршен.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Би сакал да го започнам моето објаснување со кратко истражување на птичјите гнезда и улогата што во нивното создавање ја имаат експресивните квалитети на песната и бојата. okno.mk 35 Планирани домови Кога прв пат беше поставено прашањето за начинот на којшто птиците ја создаваат својата домашна територија (од страна на етолозите како Лоренц и Тинберген) одговорот на него беше Домот е планиран, и ја содржеше во себе контроверзата во врска со проблемот Кој го прави пленирањето, гените или мозокот?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Овој пат беше сигурен дека музиката доаѓа токму од собата на Рада. Звукот нагло се стиши.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Томо, може ли да те прашам нешто? - овој пат беше повеќе од директна, мислејќи дека барем на овој пилиштарец може да му се обрати во прво лице.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Овој пат беше свесен за неговата решителност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рада за Томо секој пат беше негов духовен водач.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, овој пат беше посебно претпазлива. Сѐ одеше бавно, но сигурно.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Знаеш Радо, од денес вртиме нова страница во животот. - започна Томо додека заедно во дворот го пиеја утринското кафе. За чудо, овој пат беа сами.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Знам докторе. Ми се случувало и другпат, но овој пат беше премногу бурно.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Патот беше понизок од меѓите и луѓето не се гледаа цели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Солзите што за прв пат беа тешки, ја оплакуваа неа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Нивното прво водење љубов беше обичен чин на волја. Но по вториот пат беше поинаку.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некогашниот здрав пат беше покриен од езерото, а новиот, сечен вдолж од багери, оди по мевот на сувиот рид, сув, само по некоја дива круша.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Во недела некогаш патот беше бил за корзирање - од почетокот на Долнец долу, до крајот на Долнец горе, кон Стрелеско.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Последен пат бевме заедно некаде во октомври, зар помислив тогаш дека тоа ни е последниот пат во Маврово…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога Ајша ни по два-три месеци не успеа, кадијата реши да се послужи со една од своите кадани, која по овој истиот пат беше дојдена во неговиот харем.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А Ангеле ја заслужуваше таа љубов и наклоност од големиот јаничар Мехмеда, кој по истиот пат беше се искачил до највисоката функција на силниот Сулејмана.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Едно утро, кога дојдовме во Фектори, вратата од темната комора во која Били претстојуваше полни две години за прв пат беше отворена.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ете, по тој пат беше дојдена и аловата кошула за Боја и грабеното кошулче за Вилка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но за прв пат беше зел книга од Мајкиниот дел на библиотеката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко веруваше дека метафи­зичкиот клуч по кој трагаше, со години, во своите списи и книги, всушност, овој пат беше во рацете на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Чекореше по истиот пат по кој, пред години, за последен пат беше со Татко и со Игор Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Овој пат бев сигурен дека го слушнав смеењето на Јана иако не бев сигурен од каде доаѓа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потоа погледна зад себе и стори чекор назад.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Или веќе мислиш дека знаеш оти спомените не се здрава храна? - рече таа но овој пат беше свртена кон Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Беше необично тоа смеење, како да го произведуваше некоја нејзина друга возраст што јас не ја познавав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Можеше да го чуе замирањето на последната сирена. Патот беше одново пуст. 91
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Тие стари патишта беа валкани. Кога пристигавме дома личевме на Африканци.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Преку сто студенти присуствуваа во главната сала, а управникот, доктор Ангус Мек Нивен изложи кус говор од главниот подиум, за болницата и психијатријата, и претстави четири или пет пациенти со кои зборуваше.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тогаш за прв пат бев во ментална болница.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Нè одведе Ерменецот во персиското козулато, не запишаа, ни дадоа виза персиска, потоа побаравме и во руското конзулато руска виза зашто патот беше преку Русија и по неколку дена кога се исполни бројот, нè зеде Ерменецот и тргнавме по Црно Море.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога патот беше раширен, командирот им даде знак на камионите да тргнат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во ноќите осамени се сеќавам кога ги соединивме нашите души и секој пат беше ново, неоткриено, возбудливо, слободно, возвишено и посакував да трае засекогаш.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во овие денови на одвоеност, во тие силни моменти и свети спомени барам утеха за нашата страсна, опојна, вечна љубов која ќе остане засекогаш таква.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Од десната страна на патот беа селските гробишта, а од левата страна се наоѓаше еден осамен гроб.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Ох, јас не сум била таму со години. Последен пат бев она лето кога...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
И јас сум тука роден. Прв пат ли идете. - Прв пат бев пред 38 години. Кога се родив!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Па и првиот пат беше срамота, - ѝ реков.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)