Ете, таа жена која себе си се нарекува госпоѓица Осуденик, кога за прв пат влезе во ординацијата, се тресеше како фатен крадач.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
По втор пат влезе во шаторот, нанишани внимателно со многу концентрација, но пак промаши.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
За да се одмориме од патот влеговме со мојот пријател во познатиот париски ресторан и кафеана „Кај двајцата Магота“ која е стара стотина години а која беше преполна со гости.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)