пат (имн.) - ме (зам.)

По шест - седум пати ме крева ноќе од постела.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не знам каде требаше да се вратам, ама знам дека долг пат ме чека.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Една година, патот ме нанесе во Земјата на Пресветата Богородица: Света Гора, Атонската Гора, меѓу безбројните манастири и богомолни места.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Долго не сакав да седнам на масата каде што се ручаше, по повод оваа веселба, иако во кујната неколку пати ме искара тетка Рајна.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Патот ме водел оттаму, па знам.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тука прв пат ме баци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во оваа борба мене по втор пат ме ранија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
– „Е лели и ова не ми го веруваш, бре татко, ами кога беше ти на орање во големата нива, лели ти ги тераше Велко воловите и јас си зобав црви во браздите изорани; ами лели Велко ти рече два три пата: дедо, дедо, нашиот штрк ете го зад тебе, и ти на треќиот пат ме удри со остенот и ми ја окрши писката од ногата, та едно чудо време боледував, одвај дури оздравев.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Со возот што се растури од експлозијата на неколку метра од шините, ме најдоа и мене.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но по пат ме зафати војната.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не сум јас никаков свети Јован да ме молиш. Богат сум, сиромав сум, сеедно. Постам и се причестувам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не сум арамија, му реков. За доброто твое патов ме донесе овде.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дури потоа ги отвори очите и ме погледна толку изненадено што се чинеше дека за прв пат ме забележува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но збунетоста брзо исчезна и нејзиниот поглед повторно беше преполнет со благодарност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А еден ден кога минував по патот ме фати одненадеж чуварот и ме однесе кај претседателот на задругата.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
На патот ме застанаа и ми рекоа: Каде одиш ти, каурко, вака?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Колку навикнати бевме несмасно да се плеткаме, колку совршено непогоден беше нашиот тајминг, како мислевме дека енергијата е екстаза. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 177
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На ќор-сокакот на нашата „патека на љубовниците“- споредна уличка со напуштени фабрики - каде што јас го усовршив движењето на прстите со кое за миг се откопчува градникот; зад јоргованите во Паркот Маркет каде што прв пат ме допре преку фармерките и твоите пупки, набабрени под проѕирниот памук, ми се чинеа лилави како јоргованите; на балконот на новиот Театар Кларк каде што си ги избришав дланките од солта од пуканките и ги протнав меѓу твоите бутини, а ти прошепоти, „Се чувствувам како Дорис Деј да нѐ гледа,“ - и тука не го направивме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се сеќаваш ли на таа со топлина смирена ноќ, и ние двајцата, со пот соединети, треперејќи како низ Плажата Оак Стрит да беснееше некој вонземен ветер којшто само ние го чувствувавме?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)