Другарите ја кажуваат лозинката и патот ни се пушта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во еден влажен ден патишатата ни се крстосаа.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И можеби мислел: ова е крај, патот ни се стрмоглавува во бездна на пекол.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Од очите ѝ висеа конци јад, течеа, плетеа околу мене жолта мрежа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Не станувај“, гракна птицата. „Патот ни е пресечен со камења.“ Го познав гласот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Фрламе мачен поглед на руината и по неколку минутно возење, на патот ни се исправи Ошени.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Нови примери искажуваше, по втор, по трет, по тринаесетти пат ни ја изнесуваше биографијата на заблудениот другар, тој бил ангел, ние сме живееле во голема заблуда, слепци.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
По овој пат ни стигнувало ропството, но и надежта.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Овој пат ни ја носел и ни ја испраќал судбината.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)