Го препрочитав два-три пати мојот текст и бев многу задоволна од него и од себе во таква улога.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Води ме, ајде, ти пат мој прашен, запази спомен од мојот траг, додека живот – поројот страшен – ме врати на роден праг.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Ќе го слушнам за последен пат мојот часовник кај го испушта своето пфффт! лигаво... па шлас! уште... ќе си ја расклати потоа аортата... како сечилото на некој стар нож...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)