Секој ден повторно проштеваме, за пеколот во кој се наоѓаме, го вртиме и другиот образ, со нашата труд и мака, ѓаволот го гоштеваме.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Тој создаваше свој систем, друг космос, своја варијанта од излезот од балканскиот кафез особено по излезот од балканскиот пекол во времето и по апотеозата на сталинизмот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Рајот и пеколот во студентската соба, неговиот презирен поглед и ја следија душата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Пред очи му излегуваше и пеколот во собата 1303.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Папата... Папата е дојден по идеолошкиот пекол во Скадар, градот маченик, во кој било жртвувано две илјади години старото верување, за да ги освети првите четири нови бискупи и да го охрабри троверниот албански народ во повратеното верување, од чии недра се извиши до универзална добрина светицата Мајка Тереза.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Не би размислувала ниту за миг дали да заминам да не беа оние вечерни излегувања во градот толку многу предизвикувачки.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Маврово, со нашата куќа среде ливадата, опкружена со густа шума, со потокот што тече крај куќата, со срните што нѝ доаѓаат во близина, со ѕвезденото небо што ноќе слегува толку ниско што ти се чини дека можеш да набереш грстови сјајни ѕвезди, сето тоа изгледаше како вистински рај наспроти пеколот во Скопје.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Портата на пеколот во увото ти е малечок атом на ништо.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Триејќи го челото, се обидува да се сети дали некоја од сликите на апокалиптичниот кошмар што му се повторува, не е некоја од претставите што ги анализираше во својот докторат по ориентални студии и во кој се занимаваше со претставата на пеколот во Куранот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Можеби сум веќе упаднат и бесповратно заглавен во него”, се роеја, особено во пустите вечери, најневозможни мисли во главата на доктор Цви Корец, што тој со напор се обидуваше да ги оттргне, впрегнувајќи ги сите рационални сили во тој мачен зафат.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Тоа уште посилно замекало, пришиената кожа се отпарала и од неа излегло козлето. Настанал пекол во куќата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)