пепел (имн.) - да (сврз.)

Нека се зберат сите орли над мојава пепел да вијат ќе ги нахранам за сетно а потем сите беспатја на нивните крилја нека расцутат дива подземна рика нека ги храбри: најхрабриот од вас исколвете го жив на топла крв да ја посадите мојата пепел да заврзе нешто што ќе го поткрене небото горе да има кај да се умре илјадна не стигам!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
- Ами чисто салце, вели Маса Ќулумоска, и малку шамачна рогузина да се изгори и пепелта да се замеша со салото, ко мевленче да се направи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
7. На отец Стефан, по понижувањата што му ги нанесе Филозофот, само една мисла во главата му престојуваше: да ја здроби, да ја уништи, да ја спали, прав и пепел да ја стори штичката што говори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
18. КАКО КОСТЕН ВО ПУЗА ОД МАКА ЌЕ ПУКНЕ - но ако е тој некаков таков костен шуплив би ја пафнал маката со пепелта да штукне и на жар печејќи се ќе фати кори дупли... лисицата и в стапица пак кокошка гледа!
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Набрзо почна и пепел да му се качува и да го запретува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)