Барем што се однесува за мене, вистина е дека оделни стихови што веќе претходно сум ги напишал, напати невидоизменети, од некоја песна сум ги вградувал во нова песна.
               
             
           
            
            
              „Љубопис“
               од Анте Поповски 
              (1980)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Јас:  Во песната сум  Тој:  Летнат  Вишен  Огнодишен:  Тој.      отаде сонот мој   Отаде мојата куќа  Отаде светот  Отаде сонот мој  И некаде  Потаму од нив:  Уште чека  Дур од века  Зборот незгаслив.      чародеј   Во глава ми  Лаком змеј:  Ноќум бдее  Песни пее:  Ча  ро  деј.      сам   Знам:  И во самоста  Сакам да сум  Сам.      мисла   Ништо не ме мами  Ништо не ме зачудува  Во мене гори таа  И ме полудува.      сликата. песната.
               
             
           
            
            
              „Вечната бесконечната“
               од Михаил Ренџов 
              (1996)