На носот му висела проѕирна капка, во бистрината на таа капка можел да се огледа светот, сето село, планината зад тоа село, дел небо над таа планина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Навистина умот му бил без светлина. Тоа можело да се забележи - во изѕемнатото грло му клокотела смеа слична на липања.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И врвовите на шумата на планината зад нас почнуваше да зеленее.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)