Го запре кошот пред нив и со еден сожалителен и презрив поглед ги измери сите војводи, па громко ги поздрави.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Добровечер, Толе, добровечер, домаќине, — го отпоздрави Апостол кој многу ги ценеше овие самородни и смели борци и војводи во чиј ред и тој спаѓаше.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ја веќе ја сипав третата чаша од Смрдевката и со благотелечи поглед ги посматрав одлучните потези на Парољуб Шврчковски како сѐ уште брца у грчките маслинки, а притоа осетив непријатен мирис на расолница за што бев сигурен дека беше прдежот од Далибор Чмаровски Чмаро, кој таа вечер за чудо не пушти ниту глас туку мудро го прелистуеше новиот билтен од Бронзената копачка на Санчо Панса.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Србин чувствувајќи се како врапче во дланката на непроѕирната ноќ, потамина, сеќавајќи се на одмерувањата што со поглед ги правеше уште додека беше ден, фрли камче кон Шишмана.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
И повторно, сите како судници, не чекајќи одбрана, своите погледи ги вперија кон Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ароматични погледи ги провоцираат сетилата. Жеднуваме.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Твојот поглед ги прескока деталите на залезот обземен од проретченото време кон кое се стремиш.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Учителот, со лице мирно, но и студено како мермер, стои пред таблата и со пронижувачки поглед ги испитува ликовите на своите ученици.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Егото тој го победи, гордоста ја надмина, границите на своите погледи ги избриша, сега можеше сѐ да види јасно, затоа што гледаше не само со очите туку со духот, затоа што го достигна просветлувањето.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Вчера, откако Кате си го однесе Црни, останавме уште малку така поседнати зад зградата, си поразговаравме за Џеки и Белчо и се растуривме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ташко ништо не се жалеше - значи беше здрав.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Се вртев накај Влатко, Дејко и Љупчо, со поглед ги запрашував, ама сите креваа раменици.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)