поглед (имн.) - во (предл.)

Кога го виде се враќа без униформата, воскликна од радост: - Добре дојде дома домаќине! – му рече веднаш при првиот поглед во дворот, кога изненадена од глетката се порадува.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Потоа ја облизнав засирената крв на напукнатите усни, за да ја ублажам болката, а кога упатив поглед во огледалото, ја доведов Вера до сознанието дека пролевањето крв - не е за џабе!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Мерв навистина се трудеше да бидеqубезен, но ништо не му поаѓаше од рака.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Таа кон него низ целиот тек на емисијата се однесуваше како кон некој досаден давител од автобус - постојано му испраќаше непријателски погледи во стилот што-не-се-откачиш-од-мене-веќе-еднаш.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Пол не беше тип на човек кој би висел пред огледало, но секогаш кога излегу­вавме некаде со Нико, не можеше да не се забележи како фрла поглед во огле­да­лото за да го провери својот изглед.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Нико им ги испеа на Дилан и Брајан двете нови песни кои Лу и Џон ги напишаа за неа - Ill Be Your Mirror и All Tomorrows Parties.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
За да биде поубаво, таа во еден момент толку се изгуби што право во камерата упати еден вистински A-look.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Разграноците на оваа технологија, како што е Валдерновата авантуристичка игра, не треба да ни го одвлекуваат вниманието од тековните примени во молекуларната биологија (скратување на молекули со помош на вид и допир, во воздухопловната симулација, медицинскиот тренинг, архитектурата, индустрискиот дизајн.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Боинг има план да проектира контролор на лет во виртуелен простор, така што контролорот плови илјадници метри над аеродромот, гледајќи со непопречен поглед во која било насока (додека всушност седи на земјата хранејќи се со правовремени визуелни податоци од сателит и повеќекратни глетки од камери).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Се кае ли? Можеби. Донекаде. А зошто?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го прашува Гита Корец со нем поглед во деновите без транспорт?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Веднаш го забележа. Застана и го погледна со поглед во кој имаше жал, збунетост и неразбирање за случувањата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Дал ти бог добро, - рече стариот иронично и го проследи со поглед в грб.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Со тажен поглед во левото и прекор во десното око, уморно проговорува: - Затоа што јас и ти сме едно.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Се разбира, доколку чувствувате потреба и смисла, но со оглед дека некои ваши погледи во “одредени кругови” се вулгаризираат, не сметам дека тоа ќе биде одвишно.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Гледај!... Бранко затрепери. Маѓепсано впи поглед во осветлените прозорци. Неодоливо го привлекоа тие.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Ох, мајко де... - пак воздивна Аргир и го впи својот изморен, матен поглед во широкиот прашлив, пат, што водеше кон градот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Жените, децата и старите, тие што не можеа да одат на печалба, стоеја наоколу како скаменети, без да прозборат збор и секој гледаше, го впиваше погледот во својот скап човек, кој, по малку време, ќе ги остави, можеби, засекогаш!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Наметнат со долга и сина, како водите на езерото антерија застануваше на најдолното стапало и вѕираше уморен поглед во водената површина - сѐ додека по неа играа сончевите зраци...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И, замислете си го тој занес - в сиромашна соба Без стилски мебел, без големи љубовни зборови, Без јасен поглед во иднината!
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Имаше нешто како занес, повторно имаше далечен поглед во неговите очи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но, не смееја. Се задоволуваа со тоа што, скришум праќаа погледи во грбот на човекот во сина облека.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
" Младичот и девојката пратија поглед во редот, се сретнаа со осум очи и четири прекора и помалу незадоволни, но сепак поради желбата да се допаднат еден на друг, застанаа во редот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Господинот Гроздановски неочекувано го здогледа кучето веднаш зад стопанот со втренчен поглед во него и со опашката разиграна, некако потскокнувајќи од место, како семким токму него да го очекувало.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
ЕДЕН СЕЛАНЕЦ: Еее... доста... (Ги брои и фрла поглед во рацете од Анѓелета дали уште ќе му даде.)
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
А Неда со закован поглед в кој омраза — молња се крие гледа во водачот бледа.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Дури ни Фантастичната петорка не била имуна на безразборност, а само еден поглед во секој каталог за пазарење или за облека за геј-мажи е доволен засекогаш да ја разбие претставата дека геј-мажите нужно имаат во суштина добар вкус.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Сите геј-мажи што ги познавам се ужасни мурдари, а и ти си таков“, му рекла мајка му на писателот и критичар Џон Вир по телефон кога му се јавила за да поразговараат за Настрано окце за стрејт-дечкото и за подвизите на Фантастичната петорка: „Има шанса да ги донесеш да ти го исчистат станот?“ 344
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од тие момци можеби се во стегите на реакциското формирање – жртви на интернализирана хомофобија или на родова паника, кои очајнички си ги потиснуваат и си ги одрекуваат длабоките, внатрешни копнежи по циц, по кадифе или по позлата – но тоа веројатно не важи за сите нив. ‌Моделот на Фелоус, исто така, не ги објаснува ниту естетски неврзаните геј-мажи на кои навистина не им е грижа за историјата, старите куќи, дизајнот или стилот, за чувањето на минатото и за живот во совршен ентериер и чиј вкус е срамотно подложен на чести, страшни испади.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се разбира, геј-мажите можеби се под притисок од геј-културата да се вклучат и да развијат добар вкус... кога-тогаш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
-Јас многу преживеав. Ако сум релативно млад, досега сум вкусил многу работи – со задлабочен поглед во далечината, рече за себе Еразмо. – Но, мене ништо не ми е јасно – призна, по малку срамејќи се.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
- Музикалниот никогаш не е догматичар! – се внесува Хорацио со темниот, вжештен поглед во мене: - Музикалниот се гордее со чувствената просторност, со осетот за музика перспектива, што овозможува пред огнот на радоста или мразот на тагата согласие меѓу пламените или меѓу кристалите...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Исмет го допи чајот. Ја помести чашата и го впери погледот во нас. Долго и замислено нѐ гледа...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И понекогаш, кога мојот поглед ќе се впиеше во нејзиниот поглед, нејзините очи одеднаш се менуваа, таму каде што беше стрепетот се јавуваше омраза, а нејзините усни ги изустуваа зборовите од кои се плашев како од смрт: “Ќе беше подобро да не те родев.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во часовите на работ од бессознанието, кога високата температура правеше само одвреме навреме да се освестувам, во таа полусвесност можев да ја видам мама, нејзиниот поглед во кој беше стрепетот за мојот живот, нејзините раце кои ми редеа ладни крпи на челото, кои ги соблекуваа од мене испотените алиштенца и ми облекуваа нови.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа гледавме во „Распетието“, во лицето на Исус на кое има само помирување со ужасот, во лицето на неговата мајка полно со ужасен очај.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Еве, ова го очекуваат луѓето од религијата – ваква родителска заштита,“ рече Зигмунд, покажувајќи кон сликата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оној нејзин поглед упатен кон хоризонтот надвор од сликата можеби е поглед во некоја друга реалност, таму каде што сѐ е сочувано, и каде што сѐ што било, сѐ што е и сѐ што ќе биде, ја добива својата вистинска смисла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оној нејзин поглед упатен кон хоризонтот надвор од сликата можеби е поглед во некоја друга реалност, таму каде што сѐ е сочувано, и каде што сѐ што било, сѐ што е и сѐ што ќе биде, ја добива својата вистинска смисла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Неколку зборови за македонскиот литературен јазик Во четирите горни статии во оваа книга јас сакав да им ги обрнам погледите на моите сонародници на нуждата од едно корено изменување на досегашниот процес на нашиот духовен развиток, како и на тоа дека моите погледи во тој случај не се нешто ново и безосновно, а се само чекор напред во досегашното развивање на нашето национално самосознание и дека затоа се сосем природни и основани.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Првите три поглавја на Серловата студија содржат критика на доминантните погледи во филозофијата на умот.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Погледот во пепелникот е како поглед на опожарена шума.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во заклучокот се наведува дека искуствата во тој поглед во ЕУ се различни.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Задоволството исчезна, ко жилавите корења на нашите прадедовци пред огништето што плускоти, и лулиња со синкав чад, и поглед во далечина што зборува за отсутност...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Занемен ко скитник под дебелите дабови сенки опуштено со поглед во далечината... недогледна...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Дека тоа и го разбудило и дека тоа сега и го води и неговиот поглед во височините. Сега се шегуваше со Сонцето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го гледаа како се слеа со полето, како потона во таа ноќ, како се спушти и над него тој нејзин плашт од сината месечина; гледаа кон таму се додека беше возможно да се забележи барем некое најмало движење на она место, каде што се искри од нивните погледи во темното зеленило, а после сите молчејќи се враќаа во своите легла, изморена и претепани.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пред неговиот поглед стоеше сега само она грбушка на белиот срт, кој во еден миг загуби се рубинено, израснувајќи во неговиот сосредоточен поглед во еден единствен бел брег, со една дивокоза на најостриот дел на неговата височинка, и сето тоа полека се смируваше под чадорчето на предниот нишан на неговата пушка, кој поигруваше сѐ понезабележливо од неговиот притаен здив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа го носеше уште првиот отворен поглед во овој човек до печката.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Заедно со искрите на сино заблескотените снежинки, што го боцкаа неговиот поглед во таа пеколна зачекореност, низ лилавата изгаснатост на неговиот поглед, исто онака воздушесто и нереално, ќе се зашаркаше сега и по некоја едвај видлива издолжена црна сенка, која ќе се појавеше некаде на самиот крај од опфатот на неговиот поглед, ќе прошмугаше таму еден миг, а после ќе се повлечеше, недофатливо ни за некаков појасен поглед, ни за слухот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А со неговиот поглед во таа синевина одеа и сите молитви на сѐ живо на овој остинат свет кон тој усвитен, далечен бог.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Снеже прва го впери погледот во Рада која како случајно ѝ прати една дискретна насмевка на што следеше реакција на средовечната дама.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Матниот поглед во нејзините очи прв го забележа Виктор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Одбојноста кон машкиот род, кој ѝ зададе толку многу болка, постепено исчезнуваше со погледот во мажественото лице на Ѓорѓе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Со бегол поглед во ситото забележа дека меѓу прстите држи една крупна грутка која не се просеа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мирно прошетува со поглед во пространата кафеана и, некако, небрежно и повеќе се задржува во длабочината од каде што јурат нескладните звуци на оркестарот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Паметам, татко ми нè учеше пред излегување да фрламе поглед во огледало, ете чорапот да не ти е свртен или скинат, да не имаш гнездо во косата или некој конец обесен.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Стрико Благоја се потпре на вратата и го впи погледот во мракот, гол и нејасен како и неговите мисли.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Колкупати само погледите во исто време ви се среќавале на лебот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Човекот со сор останува со нурнат поглед во пламенот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Камилски запирајќи на оваа заемка и забележувајќи ја во својот голем жолт нотес, наменет за бележење на балканските ides generales, се сети на чардакот на нашата куќа крај реката со поглед кон тврдината, кон која со Татко ги упатуваа погледите во долгите работни средби, кога запираа пред енигмата на некоја мистериозна османска заемка.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Камилски и Татко се бореа, секој на свој начин, во нивната необична мисија како да се скроти и конечно да се победи зборот од којшто луѓето сакаа конечно да се ослободат или да го скротат, конечно да го победат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Гледаше со замаглен поглед во темето на Отец Симеон згрчен во еден ќош и потпрен со брада на своите коленици.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Застана крај отворениот прозорец и се загледа со влажен и набожен поглед во ноќта: куќните покриви беа подвиткани `рбети на џиновски мачки, скаменети во своето вечно демнење.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Томаица се насмевна, му возврати дека истото важи и за неа. Се позадравија и разделија со силни погледи во очите.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кога авангардните движења пропаднаа, општествено конструктивните погледи во уметноста паднаа во немилост, што го предизвика општествениот ескапизам на ортодоксниот модернизам и доведе до криза на темелните вредности во периодот на постмодернизмот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Таков беше и случајот на Јасер Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинскиот лидер го поведе во борба својот народ во дотогаш невидени услови во секој поглед во однос на другите ослободителни движења во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бунтовништво можеше да се изрази со поглед во очи, со нагласок во гласот; во најдобар случај со некој тивко изговорен збор.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Парсонс му упати поглед во кој немаше ни интерес ни изненадување, само несреќа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Непредвидлив, мигновен, остар поглед во обидот да се долови брз и едноставен одговор – тоа беше мојот поглед кон Ема.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Две скаменети, сурови лица. Непријателски поглед во двата пара очи.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од нејзиниот подгрбавен изглед, од расплаканиот поглед во нејзините очи, сè разбраа...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Избезумен поглед во неговите детски очи.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но тој презрив поглед во очите на овој студен деловен човек, се оцртуваше сѐ поотсечно и понеповратно.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од средината на купот се подаде главата на нивниот татко, долго се креваше над купот, како да доаѓаше од некој друг свет, како никогаш црн во лицето и со заматен поглед во очите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На завртувањето погледот ѝ се сретна со очите од Крлета и само ги наведоа главите и продолжија напред, а Бојана позабрза и пред самата порта на Бисера ги стигна. Сите три фрлија поглед во дворот на Бисера и како нарачан го видоа поп Петка под лозницата — седи замислен, со некакви исчекувања.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Првите дни машките фрлаа по некој и друг поглед во Нешка кога идеше со бацкови и Стојановци измиена, исчешлана, без прцле и цилувци, во ново кошулче, со ново гунче, подбрадена под гуша, но кога се виде дека ја вардат тројца, сите дечиња, и тие од I одделение па дури и од IV, не смееја да ѝ се опулат накриво, не пак да ја задеваат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Оти во другите деца не ми се гледа?" — се прашаше Нешка, кога влегуваше и фрлаше поглед во училницата, во сите ученици.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Направи пауза отец Иларион и продолжи: - Душата е корен во човекот; како што од коренот на дрвото се храни стеблото, гранките, лисјата, плодовите - така од неа се храни телото, видот, слухот, говорот, волјата, свеста и сè што човекот има; таа е извор од каде сѐ почнува и сѐ враќа; огледало севидливо; владател и роб; таа е целина како сонцето; сеопшта суштина; сила што обновува како соковите што го обновуваат сувото стебло давајќи му нови израстоци; таа е бунар во кој водата е матна или бистра, мирна или замрешкана; светлост затворена во пештера од крв и месо; зрачи, или потемнува; пламен и пепел; камен гранитен или прашинка; оган кој дур е под контрола е благодет, а потоа пустошник; какво тело носи, таков лик има; со менување на телото, и ликот си го менува; по неа се чита и открива човекот; често е читлива, а често загадочна; некогаш ти допушта да ѝ се вдлабиш и да ја видиш, а некогаш за миг ќе те заслепи како поглед во сонце; некогаш е живо железо што тече, поток без форма; кораб на отворено море; пространство огромно, но и теснец затворен во тајните свои; нѐ држи цврсто како градба, верно нѐ придружува, но не знаеш во кој миг ќе нѐ изневери...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Го впи погледот во улицата и ги виде двете сенки. Беа бесшумни и далечни.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Гледаше без трепкање и со вкочанет поглед во нискиот таван.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се задоволуваа со тоа што скришум праќаа погледи во грбот на човекот во сина облека.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Промаршираа со оптегнати раце крај телата, со закован поглед во двајцата офицери на ДАГ.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Паралелно со развојот на сликарството во реализмот, а по него и импресионизмот, кои ѝ даваа неприкосновен приоритет на објективната, необре­ме­нета визија, Раскиновата идеја наречена „невиност на окото”, постепено се трансформираше во активен естетски принцип.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како што Џон Раскин напиша 1850. година, „без свеста што тие означу­ва­ат... како слепец што би ги видел кога одеднаш би го обдариле со поглед”; трето, способност да се види зад појавното, да се допре до „суштината” на работите; четврто и последно, им дава на ретките, достапен поглед во мистеријата наречена живот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ќе си поиграат поединците со ваквата дарба извесно време, а потоа наеднаш изненадени и самите ќе откријат дека дарбата ги напуштила, а некој, на кого дотогаш воопшто не му обраќале внимание наеднаш ќе се јави и бесрамно ќе објави оти токму тој е единствениот кој е надарен со поглед во иднината, и сите поранешни јунаци, избезумени, ќе слушнат дека тој, новиот, всушност ним им заповеда и дека бара од нив часкум да се свртат назад.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И после толку години остарен е, а и збрчкан, злокобен е, а и чемерен погледот во моиве очи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секое утро горчливо вино и кобно молчење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тој поглед во кој е измешана есенцијата на љубовта и страста вечно ќе пламни во тие горди очи кои горат во крвавиот залез на недопрениот хоризонт кој ги поврзува небото и морето.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но, душите им се разделија на раскрсницата на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А, во неподносливите долги ноќи за да можам да направам само чекор го барав погледот во едни, сега веќе далечни очи кои некогаш беа совршен почеток на љубов.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Н луташе со погледот во недоглед. Насекаде гледаше жена.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Мајка му молчеше со стиснати раце во скутот и вперен дрзок поглед во мене.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Спискав и кожата од кокошка ми падна врз чаршафот, а мојата кожа почна да крвави во четири долги и цврсти ленти, од кои средните две беа најдлабоки и најтемни.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Момче со копнежлив поглед, поглед насочен кон височините, длабоко втиснат поглед во целта, подготвен да се бори со неа сè додека не ја разбие и повторно во безопасни парчиња.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Едната половина остана прегрната, а втората (онаа со топката) појде малку да се освежи, со уште еден поглед во сладолед, пред да се стопи. 17.06.2003. 10:15
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Фимка, со вкован поглед во ликот на Богородица, се прекрсти и рече: - Мајко Божја, чувај ми ги чендата...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ама пред тоа мене да ми земете метро - по должина и ширина и најдете ми добро, проветриво место, со широк поглед во далнина и висина, на врв рид, каде ветерот на зајдисонце меѓу дрвја и лисје приспивни песни ќе ми свири, во рани зори славеј ќе ме буди и дождец во спарни долги лета ќе ме лади...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ѝ се доближува загледана во полулегнатата девојка, подзастанува, некаков сомнеж ја гризе и кога се доближи на дофат на рака, застана, и се загледа во лицето и во очите големи и црни, молежливо вгледани со вкован поглед во неа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По шест месеци, тие кои го казнија, убедени дека е превоспитан, го вратија во единицата во која се најдоа и други како него – со вперен поглед во иднината и со главите полни со правди што одвај ги разбираа, ама воодушевено и во доверба ги проповедаа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но јас дека бев сам и првпат гледав мечка, се исплашив и ми се вкочани погледот во неа кое од страв кое од недоумица.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Брзо се свртеа назад, ги вкопаа погледите во сувиот ѕид налик на несмасен оџак, со по една камара од секоја страна и со главите собрани во рамениците брзо почнаа да се крстат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Скокна на патот и колку што можеше побрзо пак го закопа погледот во Србина како да се плаши дека неочекувано в земја да не пропаднал.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Пометнувањето на ножот меѓу стомавот и фашата го натера да го вкопа погледот во работата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Вџашен, без да има таква намера, го закопа погледот во долчето помеѓу нејзините дојки при што таа си ја стави раката на градите, со палецот и показалецот се фати за бисерниот гердан, да се покрие, но некако не криејќи му го задоволството дека знае каде му залутал погледот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Еда на ова стражарско место не го интересираше прозорецот зашто пр секој поглед во густите капини косата како да му се поднаежуваше од страв дека навистина некој би можел да се појави.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ноќта бргу падна, сијалиците го заменија сонцето во одајките и додека вечераа во кујната, со нурнат поглед во чинијата со манџа Пелагија го откри Егеецот Димостен, Влав од селата на Кожув Планина, човекот со дрвената нога, со убавото лице, со благиот глас, со косата што паѓа врз очите, рече додека тој се биел против фашистите со партизаните, го запалиле неговото село, со другите куќи изгорела и неговата куќа, ама во неговата куќа била неговата жена и деца и оти далеку во други планини со бојови зафатен за несреќата дознава дури кога и тој останал без една нога а се лекувал тука близу Скопје, во партизанската болница Катланово.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)