Едниот е онаа стројна убавица што не го тргнува погледот од мене.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Загледани, маѓепсани во светлината на неговото догорување, во тоа огромно смирено животно на животот, ја внесуваме неговата топлина преку кожата, со погледите од најдлабоките корени на нашите сеќавања и повиците за помнење на оние раскажувачи на ноќта, седнати околу огнот со засукани ракави.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
- Побргу, побргу... - нервно им свика на чунарите, гневно откинувајќи го погледот од куќата на Попставревци.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
За сето време додека разговараа, Горда си играше со ножовите меѓу прстите, а сега одеднаш престана и го одвои погледот од Грдан, изострувајќи го до вслушување.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Кога му се приближи на половина метар, позиционирано некако отстрана, одеднаш и понатаму не тргајќи го погледот од него, како да се трудеше да има некој сервилен однос кон гостинот.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Малку подоцна, додека службеното лице ја отвораше затворската порта, го слушнав како му објаснува веројатно на некого од чуварите, дека јасните чекори ноќе што убаво се слушаат, не зборуваат за бељи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Значи можеш да му речеш доброутро на новиот ден - вели Денков без да го поткрене погледот од листот што изгледа неколкупати го има прочитано.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ја зема хартијката од масата и ми ја подава. -А овде, потпишете се.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Од мракот ме превтаса и нечие придушено смеење. - Не застанувај, Иване.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И чека сѐ додека не забележи дека стравот ти влезе в коски, дека ти го совлада мозокот, те фати за грклан, за гради, те стега, те гмечи, те дави, дека губиш виделина и кога ќе види дека почнуваш да се гушиш, да трепериш, да губиш виделина, тогаш знае дека во тебе го внесе зајакот; престанува да тропа чизмата на подот, тупаницата да удира на масата... од очите му се одлива крвта, на усните му се појавува некаква скриена итрина и без да откини поглед од тебе, ти подава ливче и тивко, тукуречи добродушно, ти вели: - Читај! Гласно!
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Се мачев да издржам и натаму не иставајќи го погледот од улицата од каде што требаше да дојде нашата мајка.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Тој во еден од своите раскази бара да се отргне погледот од книгите и да се набљудува природата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
ИВАН: Не прашај. Никогаш, никого не прашај го ова што ме праша сега мене. (Го сокрива својот поглед од погледот на Неда.) ...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Продолжуваше по својот стар не загубен ритам, просто забегнувајќи си го погледот од сето она.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Погледот од кон облаците да го насочи кон земјата, за повторно да не згазне на глог, да не залета да гризне од некое забрането овошје.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Рада неволно го одвои погледот од овој прекрасен простор.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Деновите минуваа. Рада во чекор ја следеше Јана. На љубопитните погледи од околината и двете не обрнуваа многу внимание.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Арсо си ги спушташе нозете на земја и не го откинуваше погледот од овој човек.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тие се познаваат, се смешкаат, те шмекаат и по двапати го пропуштаат лифтот ѓоамити гледаат во мојот излог и чекаат да дигнам поглед од компјутерот за да ми се насмевнат.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Така, кога некој пишувал книга се поврзувал со читачот во иднината или сликарот ги чувствувал емоциите преку зрачењето на погледите од сите оние кои ја виделе сликата, па така ја засилувале својата инспирација.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Богдан продолжуваше да ја гледа, да не го трга погледот од неа.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Го гали не тргајќи го погледот од жената.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Отпивнуваше Богдан и не го тргаше погледот од неа.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Утрото потоа, ги измив соништата од моето лице, и си го исеков погледот од рабовите на твојата насмевка.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Петар стоеше на вратата. „Влези. Седни“ рече газда Таки, пишувајќи но не трнувајки го погледот од писмото.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
„Одлично“, рече Сајм отсутно, не кревајќи го погледот од својата хартија во ролна.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тој не се потруди ни да го крене погледот од хартиите кога прислужникот ги воведе Џулија и Винстон во собата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
А Марин Крусиќ? И Марина Крусиќ го виде рибарот токму вака: како од брегот, час-два откога заврши третата попладневна муслиманска молитва, го спушта погледот од тапа тага врз него во чунот, меѓу петнаесеттината чунови што се подготвуваа со мрежите да завеслаат на езеро.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Од ѕвездите и чуварот ноќен Гласот го обојува утрински Телефонирајќи здодевно И бесцелно за да го успори чекорот Оттргнувајќи го погледот од улицата Ја пресоблекува влажната кожа Ја везе со усвитениот знак на плотта И ја слуша песната на петелот Вивната во крвоскок до небеса
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Веднаш сфатив дека таа го знаеше моментот на моето пристигање бидејќи во истиот момент додека влегував таа го крена погледот од масата и се сврти кон мене.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Кога го крена погледот од земја веќе беа стигнале пред нејзината зграда.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Тетин ми испушти краток здив низ носот, како да негодува, но не го крена погледот од супата така што не сфатив што всушност сакал да каже.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Во огледалото одеднаш го забележав и братучед ми облечен во пижами, а зад него се наѕираше ситното телце на Кристина.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
- Дезодоранс? Што ќе ти е таква работа? - мајката не го тргна погледот од телевизорот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Со брадата втисната меѓу колената што силно ги има зграпчено со обете раце, се ниша ту напред ту назад и не откинува поглед од огнот и до болка чувствува како му се стега желудникот и тие, кои до него најблиску седат, слушаат како гласно му кркорат цревата...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Првин ми се обрати мене, небаре јас му бев постојана цел: - Не го симнувате погледот од бункерите?!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Кротко ја зеде не тргајќи го погледот од братучедите, како змија пред погодок.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Не тргајќи го погледот од братучедите, овој му рече пак на Миладина: - Ајде, Миладине, извади му ја од појасот онаа матарка на оној што личи на вол.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Пеју како што проговори така продолжи да се смешка шеретска шетајќи го погледот од едниот до другиот и не си го продолжи патот. Предизвикувачки чекаше мачително долго.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)