Еден поглед назад, пред да се притисне кваката. Не, не остана ништо повеќе.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Сега можеше уште само да стои увиснат на прозорецот во одајчето, откако ја затвори зад себе вратата, без да фрли ни еден поглед назад, а пред него снегот продолжуваше неподносливо трпеливо и вртоглаво да го ткае својот превез под паднатото небо, безизразно и морничаво празно.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)