Но еве, небото сега е зелено, тревата сина, но затоа пак покривот е црвен.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И уште само еднаш – и покривот е црвен, небото сино, но затоа пак тревата е жолта.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Доаѓа возот, ама до покривот е преполнет со луѓе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)