Тие претставуваат par excel- lence нов маниристички жанр.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Моите предци ги чуваа, правилата на однесување, принципите на животот, се поклонуваа пред него и го почитуваа животот како нешто многу свето.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Си станавме големи душмани едни за други. И ниви и куќи ни зедоа, гробовите на предците ги изораа.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Само нешто мора да се разликува во ова споредување: двократното лице на нашите предци ги содржеше остатоците од “митското” наследство; барем сè уште претставуваше “амблем” за “кршливоста” на времето, за ситуацијата на премин од “вчера и денес”.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)