Тие претставуваат par excel-    lence нов маниристички жанр.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Моите предци ги чуваа, правилата на однесување, принципите на животот, се поклонуваа пред него и го почитуваа животот како нешто многу свето.
               
             
           
            
            
              „Ветришта“
               од Радојка Трајанова 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Си станавме големи душмани едни за други. И ниви и куќи ни зедоа, гробовите на предците ги изораа.
               
             
           
            
            
              „Патот на јагулите“
               од Луан Старова 
              (2000)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Само нешто мора да се разликува во ова споредување:    двократното лице на нашите предци ги содржеше остатоците од “митското”    наследство; барем сè уште претставуваше “амблем” за “кршливоста” на времето, за    ситуацијата на премин од “вчера и денес”.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 29-31“
              
              (1996)