Пролет е. Априлското сонце мило и топло грее и ги милува луѓето по лицата...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Веќе е топло, пролет е, па можам да си го наметнам мантило, или само новиов жакет да го носам.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Седам во мојата соба во Маврово, пролет е, и би требало да сум среќна.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
А не сум.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Пролет е и секаде природата е ко црква.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Повеќето од нив имале пушки и кубури, запленети опинци и нешто пари, барут, тутун и јадење - леб и тврдо планинско сирење, додека другите, оние понеснаодливите, се задоволиле со јатагани, ками и ножови.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Сакав, сега не сакам. Било и поминало. Мал си ти за младоженец. А ни куќа, ни куќиште.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ако било време на сенокос, час кога пролетта е нападната од омарнина, копнежливоста на дивите треви ќе му ја раздвижела крвта на добитокот, дење да го наслушнуваат со мудрост на изморени рабини љубовниот повик на птиците, ноќе или пред мрак да ги влечат воденичките камења и да се удираат со рогови погрешно спрегнатите деснаци и леваци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Мислеше дека ме опива првото доброутро на пролетта во таа крастава година да лежам со тил на камен и без трепкање да го гледам движењето на орлите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пролет е и созреваат момчоците, сакав да викнам.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Пролет е“, се обиде да ми објасни. „Ќе ни се вратат штрковите во големи јата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пролетта е најубава. Есента тажна, магловита, студена и влажна.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)