просо (имн.) - во (предл.)

Многу умен треба да је тој чоек, татко - му рекло девојчето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ха, кај има просо во таа нива - му рекол Лалата на чоекот - тоа го изел стопанот уште од летоска.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Се случило еден ден да има само сув леб од просо во торбата.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Дури не излезам пред царо, честита царице - је рекол чоекот - да се пресудам, не му го давам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)