Осаменоста и затворениот простор го плашеа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Таванскиот простор го знаеше напамет, сигурно тука пред тоа илјадапати доаѓал.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И во неделата пред да се пренесат пљачките на Пелагија во подареното одајче, речиси во последните сончеви есенски денови кога зајдисонцата просторот го претвораат во надреален пејсаж, таа го изложи својот живот пред неа без ништо да скрие, го разголи до толку многу што можеше да се чуе како пука голата кожа и шурнуваат безброј бразди крв. Ѝ кажа за силувањето во селото на денот на Богородица, дека едно војниче од мајка родено, не сакал да ја расипе, ама затоа пак добил куршум в чело.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Остана доволно простор за култот на личноста. Тој простор го исполни Сталин.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Осаменоста и затворениот простор го плашеа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Акустичните карактеристики на таквите затворени простори го засилувале ефектот на “строгост” и оваа карактеристика станала неодделива од психичките и физичките напнатости.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Во поглед на паричните казни, во 2004 се пропишани се нови парич- ни казни, во висина од 10.000 до 300.000 денари, за оние правни лица кои ќе вработат или распоредат инвалидно лице на работно место за кое претходно немало квалификација, доколку не го известат Заводот за вработување за престанокот на работниот однос на инвалидното лице или доколку опремата и адаптираниот простор го изнајмуваат или отуѓуваат во рок од три до пет години (чл. 18, ЗИДЗВИЛ/04).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Времето го носеше надолу каде што просторот го привлекуваше.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)