Затоа во нејзината критика на Арент, 115 Seyla Benhabib, “Models of Public Space: Hannah Arendt, the Liberal Tradition, and Jürgen Habermas” in Habermas and the Public Sphere, ed. Craig Calhoun (Cambridge: MIT, 1996), 75. 98 Сејла Бенхабиб на овој анти-демократски, елитистички и конкурентен модел на „агонистички“ јавен простор му го спротивставува моделот на „асоцијативен“ простор од Арентовата претходна студија за тоталитарната идеологија, „Потеклото на тоталитаризмот“ (1951).
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Спротивно на тоа, домашната и приватната сфера, oikos, е ограниченa на оние кои не се мажи, не се сопственици на имот и не се Грци.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Токму во таа смисла биологот денес зборува за писмо и про-грама во врска со најелементарните процеси на информација во живата клетка.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Сега се стреми кон тоа да се вели “писмо” за сето ова, но и за други нешта: за да се означат не само физичките знаци на пиктографското, идеографското или пишувањето со букви, туку исто така и целокупноста на она што него го овозможува; потоа, од онаа страна на означувачкиот, самиот означен лик; оттаму, сето она што може да му даде место на еден запис воопшто, без оглед на тоа дали е или не е со букви, па дури и без оглед на тоа дали фактот што тој е распореден во просторот му е туѓ на поредокот на гласот: секако, кинематографијата, кореографијата, но исто така и пиктуралното, музичкото или скулптуралното писмо, итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Всушност, веќе извесно време, овде-онде, со еден знак и од неумоливи мотиви - а полесно е да се објави нивното деградирање одошто да се открие нивното потекло, - “говор” се употребува за да се означи делување, движење, мисла, рефлексија, свест, несвесно, искуство, афективност, итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)