Полека да крка на спуза сѐ додека не се подигне кајмакот и кога просторијата ќе се наполни со мирис, тогаш се тргнува настрана, малку се остава да одмори од вриењето и полека се сипе во филџанот.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Сериозно сметам дека секој збор што ќе биде гласно изречен на кое и да е место во куќата, сите простории ќе ги изоди: толку е недоодна палатава.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сепак, можеби тие се во право - просторијата ќе може да се искористи како детска или дневна соба. (Шукри го товари орманот на велосипедот со приколка).
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)