Господе, си мислам и гледам во косата меѓу прстите мои.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На син облак качен стои простум стрико Бојан Димански, ни рајски ни адски, и насмеано гледа кон земјата и кон мене и во писмото во моите раце, кое сетака чадеше и кадеше и ги гореше прстите мои.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)