Затоа Доста сега засука поли и ракави и почна да се спрема да испрати и дочека, да дочека и испрати два табура сватови.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Направила нов фустан, без ракави и одгрлен, сета е како пеперуга.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Се облеков во црн елегантен фустан, со примерно деколте, малку раскроени ракави и прилично кус.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Зад него, на брегот, неколку навивачи, еден во капечки костим, друг во избледена маица без ракави и куси пантолони, третиот актер со минималната чивава, сите со запалени цигари; две фрлени уловени рипки, едната претка, но млитаво, околу другата, неподвижна, се одомаќиле оси.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
А да ги прашам нетто историски, на пример, како се викал синот на Владислав, уплав ќе ги фати.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Облеката му беше стара, истуткана. На ракавите и на колениците имаше големи крпи.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
И чекаше напрегнато, а тоа веселиот Марин го виде, и почна да се кикоти:
„Што знаев ти кажав, другото е твое. Засукај ги ракавите и мрдни го газот“.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Но Беличот, кој што бргу ја оцени ситуацијата, гледајќи дека инаку не ќе можат да се истргаат од рацете на кондуктерот, што се беше спречил во тесниот коридор на вагонот, го тргна Мечето за ракав и рече мирно, и не трепкајќи.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Но не ги држи место и оние, сакатите, па почнуваат и тие да тупкаат мавтајќи со празните ракави и ногавици.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Водата ми истекува и од ракавите и од предниците и од петиците. Целата сум капавица.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сум ги засукала ракавите и само го мијам и го ложам со вазелини, со пудри.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дедо послушно го спушти ракавот и почна да си реди пасијанс со картите.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Црни панталони, бела кошула со долги ракави и лептир машна.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тие го имаат токму тој призвук на невистинитост, но всушност се многу вистинити и тоа е она што е најстрашно. К: Повремено помислувам пак да ги засукам ракавите и пак да станам оптимист и да се обидам да направам нешто, но ситуацијата постојано ме тера да се занимавам со музика.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Облеката му беше стара, истуткана. На ракавите и на колениците имаше големи крпи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Јас стојам над него со засукани ракави и со тесто во рацете.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И како што плачам и си редам така, Уља, јатрва ми, ме шиба со лактот, ме тргна за ракавот и ми вели: - Запри малку, Велико, знаеш дека две деца ѝ предаде на земјата, вели, знаеш дека еднозадруго ги закопа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)