Имаме река со необично име - Луда Мара - велат, името ѝ е од тоа што кога многу врне реката надојдува, станува поројница и - луда.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Реката надојде и ридот по присовското почна да се сенчи со зеленило.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Гледам во луѓето, а месечината стекла дури до врата, мислиш реката надошла пред куќи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)