Не остана ништо у човека - над најгрдото виши и провалиите ги зарамни и бездните и реките ги доскапчи камен црн гол камен.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Реката ги смирува боите на пладнето По патот на пастрмката претрчува шепот и цветот на реката се затвора.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Реката ги пресечува нивните разговори.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
„А долу, во оризиштата и во реката ги има колку сакаш.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ќе нараснат, ќе нараснат како модри сливи и ќе ти се откачат од ногата. Така се однесуваат пијавиците.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Реката дотечува и им ги прекинува игрите. Реката ги пресечува нивните разговори.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
И душите се со граници. И реките ги делат граници.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Не остана ништо у човека над најгрдото виши и провалиите ги зарамни и бездните и реките ги доскапчи камен гол црн камен!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)