роса (имн.) - извира (гл.)

Потоа некои велат: Отровот бил студена вода како мраз, што како ситна роса извира од една карпа во Нонакрида, па ја фаќаат во магарешко копито, оти не може да стои во никакви други садови, веднаш ги пробива со студот и острината.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)