Предложената стратегија на интелектуалната самоиронија му изгледа како некаква лекомислена игра, помодно жонглирање зад кое стои замајувачката неодговорност на постмодерната!
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
На Енценсбергер му се чини дека сме отишле предалеку, дека еднонасочно сме ја нагласиле само едната, ироничната страна на саморефлексијата која инаку спаѓа во минимумот на секој култивиран ангажман.