Низ целата оваа фраза, отменоста и простотијата наизменично се сугерирани, потенцирајќи се меѓусебно низ спротивност, исмејувајќи се со сарказам и простотија, и таа двократна димензија се однесува на амбивалентната перспектива на спиралната оптика на филмот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Умееше во својот глас да навлече бес и иронија, сарказам и гротеска, кога зборуваше за гревовите на католичките свештеници.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)