Или, ете таа, свекрва ѝ, нека ѝ покаже некои работи во куќата. Да ја упати...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Разбрана некоја жена оваа свекрва ѝ на Севда.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
„Ти го украдов, татко. Ти го украдов“, рече, откривајќи си самата на себе со кого разговара и како на јаве во сеќавањето ја гледаше сликата од пред повеќе од седумдесет години кога татко ѝ, по посетата на ќерката, излегуваше да се врати дома, во своето село, а по него, испраќајќи го, одат прво свекрва ѝ, па свекорот и најпосле таа самата, со покорно поведение и на растојание зад нив.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Како добра жена ѝ се гледа на Севда, зашто жената, свекрва ѝ, ѝ вели: "Така, снао златна, така...
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
- „Што се срдиш, мори ќерко, толку, ѝ рекла свекрва ѝ, чунки тогај си дошла од работа, што зијан ти се стори?
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Бошко заедно со Калија одеше на чомлек пазар по урда, и на балук пазар по сушена риба, се туркаше и во врвулицата пред фурна каде што целото маало носеше разни јадења за печење, од лебови до тави гурабии и татлии, ама заедно со чиракот од дуќанот на Марко, им носеше јадење и на Марко, и на самарџијата Димо, бидејќи мајка ѝ на Калија, како и свекрва ѝ, беа дамна починати, а таа прекриена чинија со цедило везден му ја грабаше на чиракот, и самиот, напрегнат, ја носеше истурена напред, како да носи цел товар леб и сирење, грав или јанија со јунешко која не смее да се плисне или, чувај боже, да се истури.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Како таа, како не таа, ама свекрва ѝ ќе е. Сите тие на Севда ѝ се сјатени.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
И си се чешла така Севда, спокојна, косата преку рамена ја чувствува како пердув лесна, а крај неа седи онаа жената, свекрва ѝ.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Таа првата жена што оди напред, таа е свекрва ѝ.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)