Заминувањето на Ѓупците од селото секогаш беше со кавги, но штом ќе ги немаше подолго време, луѓето чувствуваа некаква празина во себе, некаква штурост и нестрпливо го очекуваа нивното доаѓање.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Во селото секогаш ќе се најдеше некој што не можеше да плати.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)