смрт (имн.) - никогаш (прил.)

Но смртта никогаш не чека да ѝ се отвори, таа влегува сама и низ најмалата пукнатина на ѕидот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Смртта никогаш не е злобна, воздивна. Никогаш.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
во фурните повтор бол да се пече било што било, а што ќе биде не те прашаат што си видел не си видел и од отров како се прави слатко параден марш на стрвни црви и волци свечен танц на испотени надежи божем смртта никогаш не им е наменета на невините не запираат крадците на чисти души и небото немоќно пред нив грчи рамена колкав толкав животот за добивка се броел туристичките водичи отпосле ќе раскажуваат дека зад бодликавата жица славејот севезден колва од радоста на победата.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
„Ми останува само одвратниот заклучок“, вели Burroughs подоцна, „дека без нејзината смрт никогаш немаше да станам писател“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но смртта никогаш не чека да ѝ се отвори, таа влегува сама и низ најмалата пукнатина на ѕидот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Единствената сигурна работа беше дека смртта никогаш не доаѓа во очекуваниот момент.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)