Сакав и јас да му подарам нешто, нешто по што ќе ме помни, нешто по што ќе се сети како играа нашите сенки, и како ми ја допре раката, и што ми вети на разделба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Иако беа минале години, јас го познав погледот – тоа беа очи кои плачат навнатре, а солзите капат некаде таму, длабоко во него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Гледав во неговите очи кои плачеа навнатре и солзите капеа во него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Пелагија има станато од своето место и клечи пред скутот на Перса, а солзите капат долу на килимчето.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Тоа беа очите на Рајнер Рихтер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)