Солзите не можат да ја променат судбината, да го измијат минатото, да ги избришат зборовите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Солзи не се потребни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Уште едни солзи не ти се исушиле, а веќе други ти дошле.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Ги оплакувам живите“, рече Марко Марикин.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Плачејќи над нас, паѓам од смеа. Солзите не ги разбудуваат оние што отишле и што не ни рекле збогум и проштавајте.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ѝ потекоа солзи, а солзите не ги сакаше Чана, ја отчепи устата Ми за то соузи? Радост да ти вим у очте а не соузи!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Понекогаш твоите солзи не можат да ја разблажат твојата згусната лутина или твоите зборови се доволни да ја изречат твојата непопустлива потреба од молчење – рече старецот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Тогаш ѝ препукна срцето, но солза не пушти.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)