Двата пола на машкиот геј- субјективитет се претставени – соодветно, иако прилично чудно – од две класични американски новели, обете објавени пред повеќе од сто години.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Може, на пример, да се каже дека боите предизвикуваат звуци, а звуците калеидоскопски спектар на најразновидни бои, дури и со затворени очи.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Навистина многу сложен спектар на бои и зраци во сите правци!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Не беше заинтересиран за каков и да е природен феномен, ниту за спектарот на кој и да е елемент.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
И од тој најширок спектар на емоции во една референтна рамка или основна архитектура на менталниот живот во чии темели се посветеноста, чесноста, лојалноста, грижата, одговорноста, самодовербата, сочувството, љубезноста, трпението, трудољубивоста, смирението, воздржаноста, хармонијата денес како да е отсечена сиопсата, врската со емоционалните центри во мозокот со што се предизвикува хаос во процесите за расудување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Генеричката разлика што ја прави подлогата на оваа културна бинарност, значи, постои веќе подолго време.
Насловниот лик во „Случајот на Пол“ од Вила Катер (1905) во себе го втелесува сиот спектар на машкиот геј- сензибилитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј- идентитетот е никакво средство со кое би се доловило какво е чувството да се биде геј, затоа што не успева да го преведе во изразен облик целиот опсег и спектар на геј- желбата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)