Тоа навистина и се случи, но како дел на легенда, отколку на стварност. Стварноста беше легенда!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тук одеднаш пред себе гледам Не знам чинка ил стварност беше Сликари платна оптегнале сегде Пејзажи красни пред очи се шират Љубопитна толпа крај себе збираат Разно-разни вешти портрети, па Забавувачи со марионети овде-онде тезги со секакви книги Аристотел, Набоков, Сартр Чиниш си на Мон Мартр.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
И така дојде вистинското време кога требаше да ја ослободувам од себе долго потискуваната сторија од дипломатските години кога бев прв странски амбасадор во имагинарната држава Палестина, во која реално ги предадов акредитивните писма, минувајќи пред тоа пред построен воен баталјон, во една тајна пештера, во еден непознат предел во Тунис!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)