столица (имн.) - на (предл.)

Сакам вашето лице да го има само она што сакаме да ѝ го соопштиме на публиката - она што го мислите”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„Момче, да те прашам нешто: ти со шо се занимаваш? Шо работиш?“ праша газда Таки заинтересирано, но со извесна леснотија и ноншалантност во гласот, префрлајќи го десниот лакт позади потпирачот од столицата на која седеше.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Од столицата на која седев и од која не станав цела ноќ, видов како зад прозорците се пробелува.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Овој начин на работа со еден единствен објект Хичкок го донесе до совршенство во Прозорец во дворот (1954), мајсторски работен, возбудлив и духовит трилер за опасностите што ги носи ѕиркањето во туѓите станови; целата приказна е раскажана од страна на човек кој заради скршената нога е врзан за столица на тркала.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Честопати кога ти одеше во Маврово по риби или печурки седев сама на столица на терасата.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ти тогаш ми рече дека ти се слошило и не си можел да нѐ следиш, а беше седнат на столицата на самиот крај од платформата до езерото.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Стомакот – Нијагара казанче клозетско. Мека столица на тврда шолјица – трошам ролна на час. (Колку ли трошам за една година?) Гласот извикан, нетелефонски, само за позади микрофон – непредушен.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)