судбина (имн.) - мој (прид.)

МОРТЕНИЈА
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Неможам Асан ќе дознае Љутви ќе дојде до Цирих ќе летаат зуби неможам таму во илегала судбина моја е Речица Мала
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Судбината моја тешка како плоча, на теме ми лежи... Очај, само очај!
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во тој луфт, тој циркуски неон и сега не се познава каде е мојот живот, мојата скриена фалинка не сум крив јас виновни се оние кои веруваа полесно ми беше да бидам неограничен во слободата да грешам, одошто да сакам ја имав секоја имајќи ја безличната жена, не груба, не глупа, не грда напросто ефемерна бришаниот простор ме плаши, не празниот ѕвездената прашинка која светка под папокот на мојата скокотлива куртизана, судбината мојот детски инат, залудното препознавање во сѐ што не сум јас зар не сум доволно смртен за да бидам и жив, и со себеси соочен зар јас ќе го напуштам светот не тој мене, мила моја!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во овој момент се решава судбината моја, да појдам за еден кој не ми е прилика и живеам црн живот или да умрам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)