судбина (имн.) - секогаш (прил.)

Ова семејство беше речиси истрошено од непредвидливите селидби, од судбината секогаш да се свикнува со нови дотогаш непознати луѓе со нови обичаи, со оставени блиски, куќи, ниви.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко, обземен од непостојаноста на историјата на Балканот, од судбината секогаш да се отпочнува одново, бараше нешто постојано по природните феномени, во дефинитивното откривање на можниот излез од него.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)