Исто како што, во случајот со бродвејскиот мјузикл, нема да ја оствариш геј-желбата ако на сцената ставиш геј-мажи и прикази на машкиот геј-живот, така и во овој случај тешко дека ќе ја одгатнеш тајната зошто Милдред Пирс и Џоан Крафорд им се привлечни на геј-мажите ако ги толкуваш како дублерки на геј-маж.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ваквата буквалност го сведува овој кинематографски момент на прост одраз на геј-идентитетот, а не средство за геј-идентификација и израз на геј-желбата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сите тие буквалистички толкувања, наместо тоа, имплицираат дека геј-мажите кои реагираат на Милдред Пирс можат да реагираат само сосема преведувајќи ги поимите на тој филм во сопствената стварност – така што ќе ја погејчат Џоан Крафорд и ќе ја читаат мелодрамата на судирот мајка-ќерка како буквална претстава на машкиот геј-живот – наместо да ја сфатат како фигура или метафора или како место за влез во еден настран свет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)