ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Многу е скап. Ја раниме во задниот двор, таму може да седи колку што сака, - рече тетин ми и накратко ме погледна со жмиркавите очи.

- Аман... - тетин Јован веројатно по смрдеата сфати што се случило и се фати да ја одзатнува шолјата.

Во огледалото одеднаш го забележав и братучед ми облечен во пижами, а зад него се наѕираше ситното телце на Кристина.

И тетин ми како да се подисправи и одеднаш да се расони.

Тетин ми гледаше во чинијата пред себе, а децата молчејќи гледаа во скутовите.

Во малиот и несреден двор, пак, влеговме низ една искривена железна порта која со чкрипењето навестуваше дека некој доаѓа, па уште пред да си го изодел каменото патече кое водеше до влезната врата, тетка Марија стоеше потпрена на рамката од вратата и го зафаќаше скоро сиот хоризонтален простор од што беше дебела.

Дури кога братучетка ми со едното ноџе само по чорапче скокна надвор и замавна со раката мачката троа се подисплаши и тромаво се симна по скалите.

Тетин ми испушти краток здив низ носот, како да негодува, но не го крена погледот од супата така што не сфатив што всушност сакал да каже.

- Значи, ти си тука дојден на семинар по метеорологија? - ме потпраша тетка ми, погледнувајќи го тетин ми со поглед кој велеше „ти реков дека е многу умен“.

Среќа, немаше никој во ходникот и се чинеше како сите да спијат.

Да поседи кај ќерка си и зетот, тетка ми и тетин ми - можеби месец а можеби и два.

Отпатува во Прилеп кај тетка ми и тетин ми на „годишен одмор“. Ќе остане месец, може и два...

А кога свртивме влево, толку сум спискала – мамо, мамо, што цело село, и машко и женско плачеле кога ме слушале мене. Тука не се сеќавам, за сѐ ми раскажуваше тетин ми.