Седејќи во кафеаната, со црниот тунел пред неговите очи, задимената бела завеса почна да се згуснува.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Подгледнуваше само на часовникот и бараше да побрзаме; рече дека треба да бидеме кај мостот и тунелот пред седум и триесет, затоа што тогаш минува експресот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)