Витгенштајн мисли дека смислата мора да биде одредена; затоа тој го постулира постоењето на едноставни објекти како значења на извесни знаци.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
За да се види во груби црти зошто се вклопува, корисно е, особено за оние позапознаените со аналитичката философија тој да се спореди со (раниот) Витгенштајн.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Очигледно е дека овде постојат општи теми кои заслужуваат внимание; сепак, сега немам намера да расправам за нив.1 Мојата цел е да проценам (или барем да започнам со тоа) на кој начин еден современ философ се вклопува во оваа схема: Дерида.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)