чанта (имн.) - и (сврз.)

Така е оддалеку. Одблизу се покажува уште една тешкотија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Милка ја лупна надворешната врата, потоа влезе во собата, си ја остави чантата и си го слече палтенцето. Потоа отиде во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Беше мирно дома, девојчињата ги отвараа чантите и ги пробуваа нештата кои ги имаа купено весело муабетејќи.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Од некаде се појави Вера. Таа застана до мажот опашан со офицерски ремени, прекурамо префрлена кожена чанта и пиштол на колкот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Комесарот го стави листот на својата чанта и напиша: „Во нашата чета фативме двајца агенти. Стоп.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ги свитка слушалките, ги стави во чантата и продолжи: „Досегашново негово противставување на болеста може да се спореди со онаа билка што израснува меѓу шини и која постојано живее во страв од возовите што татнат над неа и од ветрот плашејќи се да не ја прекршат или откорнат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ќе ја фрлев чантата и со трчање ќе слетав назад по скалите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но, додека ја затворам чантата и мавтам да ми ја донесат бундата, а сето семејство се збрало, таткото, подмириснувајќи ја чашата рум што ја држи в рака, а мајката најверојатно разочарана – па што, всушност, очекуваат овие луѓе од мене? – сета облеана во солзи си ги гризе усните, а сестрата мавта со шамичето натопено со многу крв, јас сум некако подготвен, под извесни околности, да признаам дека младичот, можеби, е сепак болен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сега влегуваме во станицата Сен-Силпис, некој покрај мене се исправа и заминува, Ана исто така останува сама пред мене, престана да гледа во чантата и на два-три пати нејзините очи расеано ме пометоа пред да се загубат во рекламата за бањското капалиште која се повторува во сите четири агли на вагонот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)